PROKRASTINAZIOAREN ONDORIOAK

viernes, 30 de diciembre de 2011

Bakardadeak

Norbait bilatzen duenak
edonor aurki dezake.
Bihotz hutsentzako kalte;
beteta daude tabernak.
Eta bertan sartzen denak
ezin du bakarrik irten;
sekula ez da jakiten...
Irriak irrien truke...
Bi bakardadek ez dute
bikote ona egiten

Gorputz desesperatuen
galduriko bi arima
-patuaren bi biktima-
gauak elkartu zituen
ahalik eta estuen
ilusioen habian,
alkoholaren ausardian:
"Agian nahikoa edanda..."
"Agian gaurko parranda..."
"Batek daki, gaur, agian..."

Beroak sua du amets.
Mutilak Wistona ketu
eta neskari galdetu
zigarrorik nahi duenentz.
Neskaren ezpainek, ezetz:
Bere ezpainen umela
soilik desio dutela
esan diote irrikan,
Wistonaren inbiritan
baldin baleude bezela.

Neskaren elkarrizketak
mutila konbentzitu du:
"Marraztuko al ditugu
haragizko tximeltak?"
Ta hasi dira ferekak...
Ta desio lurrundua
elkartu den segundua
Ez dakit existitu den.
Elkar irentsi nahi duen
bikote bat da mundua.

Berandutu den idean
Itxi diete taberna,
betiko proposamena:
"Zurean edo nirean?"
Eta etxera bidean
Amodioaz hizketan
Eta gelako krisketan
Ezpain puztuen irria
Gaur ere itsaskirria
Izango da maidiretan.

Izerditik izerdira
Arnasestuak zabaldu
Izara artean galdu
Eta barrura begira
Batera lokartu dira
Baina ez dakit zergatik
Edo agian badakit
Zurrunkak zurrunka truke
Biek amets egin dute,
Bakoitzak bere aldetik

Egun berri bat jaiki da.
Arropak agudo jantzi
Eguzki pintzak distantzi
Bilakatu ote dira?
Orain, elkarri begira
gauak emandako xarma
Egunsentiak darama
"Benetan ondo pasa dut
Agian deituko dizut
Beste bat arte laztana"

Ahalik azkarren handik
Alde egin beharra dago
Bezperan baino hutsago
Sentitzen dira oraindik.
Ta bi bakardade handik
Lehenago ez zekiten
Orain ez dakit dakiten
Damua damuen truke
Bi bakardadek ez dute
Bikote ona egiten

Jon Martin eta Igor Arruabarrena

viernes, 22 de julio de 2011


Amona zaharrak bere agonian eutanasia legezta zedin
eskatu zion jainkoari, otoi erruki.



Eta bitartean etxeko koloretako arrainek kristal barrutik
flipatu egiten zuten, 
koloretan.




martes, 5 de julio de 2011



Begiratu. Begiratu ingurura. Zutabeak eraiki dituzte jada hartxintxar gainean, lepoa altxatzera behartzen gaituztelarik oraindik guztiz osatu gabe dagoen eraikina osotasunean ikusteko. Eskua izter gainean jarri zion golpe leun batez, lehor. Melankonia apur nabari zitzaion begietan, begiradan, eguzkia zementu artetik sartzen ikusten zuen bitartean. 

Banku horretan eserita igarotako ordu guztiekin oroitzen zen, burua bere beso gainean sostengatzen zuen bitartean. Une askoren jabe bilakatu zen lekutxo hura, habitat espezial modukoa. Euren bizitzako eguzkiaren sar irten asko lapurtutakoa zen herri kanpoan aurkitzen zen aulkia; Erromara, Greziara, Indiara bidaiatzea ahalbidetu zuen Aladdinen alfonbra magikoa. 

Itsasoa ikus zitekeen urrunera, mendien babesean. Larre luze berdeak estaltzen zuten, koloreen armoniak harik eta espezialagoa bilakatzen zutelarik bi txoritxoen txokoa. Eta biek hegan egiten zuten haranean zehar, ametsetan. Itsasoko arrantzaleak kontrolatzen zituzten zerutik, euren barkutxoetan sareak ondo jartzen zituzten bitartean. Mendi magaletako ardiak kontatzen zituzten, laino artetik galanperna borobil eta zuriak ziruditelarik. 

Zuk biltzera joan nahi izaten zenuen, beherantz joateko imintzioa egiten zenuelarik hegaldi erdian. Nik galarazi egiten nizun, ezetz esaten nizun, badakidan arren onddo nahaskiak ikaragarri atsegin dituzula. Dena ez baita dirudiena. Berdina esaten zenidan lainoak azokako azukrezko kotoia bezala jango nituzkeela esaten nizunean. Ezetz. Lainoak ezin direla jan, euren lekua horixe dela. Dena ez baita izatea nahiko genukeena, batzuetan.

martes, 22 de marzo de 2011

botoi zopan Zulorik ez,



Eta zergatik galdetzen diozu begietara begiratzean. Zergatik egiten ote zioten min etxe lerratuek, erreka alboan. Euren zurruntasunak eutsi ezin zuen tristura, edo gainbehera nabarmentzen zen horma koloretsuetan, koloretsu desgastatuetan. Denborak zaharkitutako paretetako bizitzak ere alde egin zuela iruditzen zitzaizularik lantzean behin, zergatik jakin gabe. Bazuten eta izan ere, xarma. Edo karma. Modernitatearekin nahasten ziren etxe retroei begiratzen zenien begietara galdetuz, nola iritsi ote zinen horraino, bizitzako puntu horretaraino. Denborak aurrera egin ahala ere bertan jarraitzen baitzuten, zut, eraikin kurbatuek. Begiak zimurtuz leihoak okertzen zenizkion, izkinetako lorontziak kolore hutsal bilakatzen zenituen, urtuz sargoriaren sargoriarekin argizarizkoak balira bezala.







   

lunes, 14 de marzo de 2011

mi corasó

Maite zaitut zu, potxola :)

miércoles, 9 de marzo de 2011


Zergatik lehertzen ote dira xaboi burbuilak?

miércoles, 2 de marzo de 2011

Letraz letra

 Abenduren bateko iluntze batean
Egun on laztana:

E letra zapaldu dut, guztiz zapaldu gabe. Logureak harrapatu banindu bezala, indarrik gabe banengo bezala. Leun, teklatxoa ferekatzera bakarrik heldu naiz, zapaltzera heldu gabe.

G letra ukitu dut gero, zure gerrialdearen kurbak imajinatu ditudalarik. Dantza arabiar bateko pausuak egiten dituen sugeak zeharkatu du gela. Zure gerria ari naiz ukitzen, mendi diren zure aldakak. Eta haietara igotzean bihurgunetan galdu naiz. Zorabiora heltzear ia.

U letra ia ukitu gabe. Erori naiz ia, behera, bukaerarik ez duen maldatik bezala, errealitatea suizidatuz bezala.

N Batzuetan galdua sentitzen da nire sudurra, behe lainoa dagoenean esaterako, eta zure sudurra bilatu nahi izaten du. Hanketako ileetan zehar hasten da nire sudurra zure sudurraren bila, belaunetan, izterretan, zilbor azpiko ileetan gero. Ez du topatzen. Ezta zure ezkerreko besapean, ezta zure ezpainen umeltasunean, ezta zure kokots azpiko haizean. Zure sudurra bilatzen du nire sudurrak bakarrik sentitzen denean. Ez du etsitzen topo egin arte, eta elkar aurkitzen dutenean erortzen da etsipenera. Bata bestearen usainak dastatzen dituztenean. Zurea aurkitzean.

O biribilari segundo erdia ere ez diot eskaini, perfektuegia baita momentu biribila izateko. Zanpatu egin dut, gogor.

N hemen da berriz ere. Zure sudurrak nirea ukitu nahi izan du, eta nireak ihes egin dio. Agian, erratu egin da norabidez haizea, eta okerreko mezua ekarri du postontzira. Agian horrek esperantzaz mozorrotzen du etsipena, errealitatearekin haserretuta dagoen esperantzaz. Eta pentsatzen dut agian niretzat direla zure begiradak, agian... Agian maite nauzu. Edo agian ez naiz bizi, baizik eta biziraun, zalantzez elikatuz.

L liraina da zure gorputza izara kapaz estalia, egun beroetan. Laztan bakoitza leuntzen dute zure hatzek nire azalean, izarapean. Edo izarpean.

A sakatu dut arin, lotsati. Gorritu egin da ikusi orduko, barra gaineko begirada heltzean bezala. Segundo t'erdiko elkarrizketa mantentzen saiatu da baina ezin izan du heldu lurrazpian sartzeko tentazioa eta txikitu egin da. Txiki, txiki, txiki.

Z idatzi dudanean pentsatu dut zure rizo batean kartzelatuko nintzatekeela. Inoiz ez askatzeko.

T letra. Mihiaren puntaz paseatu naiz zure ezpainetatik. (Euria ari du). Mihiaren puntaz busti ditut zure ezpainak. (Euria ari du). Ahoa zabaldu duzu. Hasperen batek ihes egin dizu, eta neure ahoan sartu da, nire hatsarekin nahastuz. Kiribilduz.

A iritsi da berriro. Lotsatu egin da. Gorritu. Begirada biluziegi batez begiratzen zaitudanean zure masailak lotsatzen diren era berean. Hiru segundo eta erdiko begirada batez irentsi nahi zaitudanean bezala.

N eta berriro egiten dute topo nireak eta zureak. Nire sudurrak eta zure sudurrak. Elkar maitatzen dira, musukatzen.

A sakon hartu du arnasa, begi urdinak aurkituz parean. Eutsi dio begiradari eta ostruka garaiak alde batera utzi ditu, zokoratuz.

Hankak irekiarazi dizkizut. Musu bat eman dizut orkatilan. Beste bat belaunean. Beste bat izterrean. Beste bat, klitorian. Ezpainak busti dizkidazu, beste bat eman dizut. Ahoan.

Eta idatzi nezake M bat, maitasunez egingo nizulako maitasuna. Edo A eta I bat; gugatik, Itzi. Edo T bat, nire barruan eragin duzun terremotoagatik. Eta E bat, egunsentiengatik. Z zugatik, laztana. A eta I gugatik, esan dizut: Itziar eta Alaitz. Edo aldrebes. T, terremoto bat baino gehiago direlako: bi edo hiru, lau edo bost. (Edo akaso gehiago). U edozergatik, edozer idatziko nizukeelako. Eta T maite zaitudalako, terremotoz- terremoto, letraz- letra.

Alfabetoko letra guztiekin frogatuko nizuke maite zaitudala erakusten duen teorema. Eta gehiago asmatu beharko nituzke. Zeuretzat bakarrik. Letrak falta zaizkidalako, zer sentitzen dudan azaltzeko. Edo nik neuk ulertzeko.

Edozer idatz niezazuke. Edozer, Itziar. Inoiz irakurriko ez duzun gutun hau, adibidez.

Baina ez dizut ezer idazten, egunero esaten baitizut, goizero- goizero, ileak orraztu gabe zatozenean, eta logura diren begi horiekin barre egiten didazunean. Egunero esaten baitizut, letra bakoitza hasperen bat bailitzan, arnasestu bat, taupada bat; egunon, laztana.

Hala ere, zu ez zara konturatzen; zu ere okupatuta zaudelako beste horri ezer esan gabe dena esaten. Letraz- letra.

Eta, letraz- letra, zeure


Alaitz

 Alaine Agirre

lunes, 28 de febrero de 2011

Lehorgailua iritsi zenekoa

Goizero esnatzen zen amama, garbitu berriak eguzkitan jartzera. Koloretako gantxoekin heltzen zituen ikuzkailutik irtendako arropak, leihoa guztiz koloreztatzen zutelarik. Herriko plazatik amamaren etxera begiratzen genuenean, aurreko egunean erabilitako kulero edo praka zikinak aurkitzen genituen balkoia adornatzen, loreen gisara. Barregurea eta guzti sartzen zitzaigun lotsatu egiten ginelarik, masailak gorrituz auzoko guztiek ikusiko zituztela pentsatze hutsarekin. Amamak, harro, leiho ondotik eskua luzatu eta agurtu egiten zigun, irribarre zabalarekin ahoan.

Loreak urteekin batera simelduz joaten dira, eta hala egin zuten amamaren balkoikoek ere.

viernes, 4 de febrero de 2011

Bat




Begiradek konplizitatea isladatzen dute gau setatuetan. Harrapatu egiten zaituzte. Ohartzen zara posible dela, bai, oharkabean sentitzea, laztanek kutsatzea. Haragiak usain berezia botatzen duenean irekitzen da sabela, batez ere gau hutsetan. Oihartzunak kobazulo ilunetan inkilino bihurtzen dira une batez, dragoi ezkutuekin batera, argitara agertzen direlarik berotasunak ito beharrean-edo, akituta. Gorri. Bero. Behera. Azal leuna ferekatzen dute armiarma txikiek, kili-kiliak eginaz bizkar atzetik, lepondoan hats goxoak bidaiatzen duelarik ezkutuko lekuetatik. Ilunean, haran eztiek euren birjintasuna erakusten dute, beste behin.

Iparrorratzaren beharrik gabe, orinak irakurriz soilik aurkitu duzu bidea, poro izerditsuek izar hotzak ikustean ernaldu dutelarik gorputz guztia zeharkatzen duen ikara. Propultsionatutako taupada. Bihurguneetan zehar galdu da, odolak berotutako asperenak lepoa luze tenkatzea eragin duelarik. Loratu egin da, klimaxa, eta azazkalen iltzada gorputzean, estua.

Baina ezinezkoa da berunak konplizitaterik sentitzea.
Hotzak lotzen du.



viernes, 14 de enero de 2011

Dreams

Oh! my life, is changing everyday


Every possible way

Though my dreams, it’s never quite as it seems

Never quite as it seems



I know I felt like this before

But now I’m feeling it even more

Because it came from you



Then I open up and see

The person fumbling here is me

A different way to be



I want more, impossible to ignore

Impossible to ignore

They’ll come true, impossible not to do

Impossible not to do



Now I tell you openly

You have my heart so don’t hurt me

For what I couldn’t find



Talk to me amazing mind

So understanding and so kind

You’re everything to me



Oh my life is changing everyday

Every possible way

Through my dreams, it’s never quite as it seems

cause you’re a dream to me

Dream to me



The Cranberries
 
Egun maxpaxeatutan (mahaxpaxatik eratorritako aditza asmatu det,
ni maxpaxeatuta nago,
zu maxpaxeatuta zaude?
mahaxpaxak bezela askotan sentitzen gealako, eta oso hitz osua, betia iruitze zaialako sentimendu hori deskribatzeko. Nola esan... esanguratsua.
Hau da, maxpaxak bezela, ximurtuta, lehor, txiki, sentitze gean egunetako sentsaziyua deskribatzeko)
aitzeko moduko kanta.